Les Sentiers Plaisir®: een welkom dat terrein wint

Het bevorderen van de ecologische mobiliteit is onvermijdelijk een noodzaak en een voor de hand liggend feit geworden, vooral omdat de Bruche-vallei de enige vallei in de Elzas is die door een spoorlijn wordt bediend.

Het beleid voor de ontwikkeling van het toerisme, dat eind jaren tachtig werd geïnitieerd door gekozen functionarissen en professionals op dit gebied, heeft met name in 2003, ruim voordat de wet NOTRe dit voorschreef, geleid tot de oprichting van een VVV-kantoor voor de Bruche-vallei. . Verschillende jaren van gecoördineerde acties hebben geresulteerd in publieke en private prestaties om het toeristische aanbod, de ontwikkeling van nieuwe diensten, het creëren van activiteiten en evenementen, promotie- en marketingacties te verbeteren. In 2018 lijkt het moment rijp om een ​​stapje terug te doen en te kijken naar de samenhang van de actie, de sterke en zwakke punten en de kwetsbaarheden ervan. Dit ‘bevroren frame’ van de toeristische positionering van de ‘bestemming’ van de Bruche-vallei is essentieel in een bijzonder competitieve toeristische markt die wordt geconfronteerd met diepgaande veranderingen die verband houden met de evolutie van de toeristische consumptiepatronen en de impact van de klimaatverandering. Naast een objectieve analyse is het de uitdaging om de rol van belanghebbenden in het toerisme in vraag te stellen en, naast alle belanghebbenden in het territoriale project, alle publieke en private belanghebbenden rond een collectief project te mobiliseren, een gedeelde ambitie. Een paar maanden later kwamen we, samen met een gespecialiseerd bedrijf, tot de definitie van een toeristische strategie voor 2028, op vier assen die het VVV-kantoor volledig heeft overgenomen: van onze vallei een autovrije bestemming maken die zachte mobiliteit mogelijk maakt en “slow toerisme” een prioriteit, voortbouwend op de wortels van onze geschiedenis en het opnieuw verbinden met nederigheid met de natuur, het behouden en delen van de trots om bij deze vallei te horen en het samen cultiveren van “de kunst van de ontmoeting” die betekenis geeft aan reizen, het opbouwen van een meer wendbaar en veerkrachtig toerisme, dat zichzelf opnieuw kan betoveren.

Deze routekaart is visionair gebleken in het licht van de omwentelingen en versnellingen die het gevolg zijn van de mondiale crisis van 2020. Zelfs in onze stoutste dromen konden we ons niet voorstellen hoeveel de pandemie zou ontwrichten, niet alleen ons leven, onze economie, onze manier van leven. werk, maar ook onze manier om de wereld te begrijpen, onze sociale relaties te beleven en in het bijzonder onze manier van reizen... De gezondheidscrisis heeft de behoefte aan betekenisvol en ethisch toerisme geaccentueerd, toerisme dat alle leden van de wereld omvat en betrekt. toeristisch ecosysteem. Het maakte het mogelijk om zoveel mogelijk mensen te ondervragen over hun relatie tot anderen, tot het bezochte gebied, tot het leven, tot de economie en tot reizen. Door onze kwetsbaarheid te benadrukken en het hectische tempo van de wereldeconomie te stoppen, werd de mensheid zich bewust van haar intrinsieke waarden en wilde ze terugkeren naar essentiële waarden, eenvoudige waarden, ruilwaarden en aandelen. Vooral de ontwikkeling van kortsluitingen en het lokale toerisme tonen deze realiteit aan. De noodzaak om terug te keren naar waarden, naar onze geschiedenis en naar onze wortels blijkt ook uit de sterke stijging van het erfgoedtoerisme. De zoektocht naar authenticiteit wordt een zoektocht voor de reiziger. Hij wil echte dingen, echte mensen en echte lokale verhalen. Hij zoekt ontmoetingen met de inwoners en bevestigt Alexandra David Néel volledig: een groot reiziger, de eerste Europese vrouw die naar de verboden stad Lhasa, in Tibet, ging. : “Reizen zonder de ander te ontmoeten is niet reizen, het is bewegen.”